بر اساس مطالعه‌ای جدید، افرادی که برای به خواب رفتن یا در خواب ماندن مشکل دارند و خیلی زود بیدار می‌شوند بیشتر در معرض سکته مغزی قرار می‌گیرند.

در این پژوهش، که روز چهارشنبه در نشریه نورولوژی (Neurology) منتشر شد، نشان داده شده که این خطر به‌ویژه در افراد کمتر از ۵۰ سال بسیار بیشتر است.

با این حال، دانشمندان، از جمله دانشمندان دانشگاه مشترک‌المنافع ویرجینیا در ریچموند آمریکا، گفتند که این مطالعه ارتباط علت و معلولی بین بی‌خوابی و سکته مغزی را ثابت نمی‌کند و فقط وجود ارتباطی بین این دو را نشان می‌دهد.

وندمی ساوادوگو، نویسنده گزارش این مطالعه، گفت: «درمان‌های زیادی هست که برای بهبود کیفیت خواب به افراد کمک می‌کند. بنابراین، تعیین اینکه کدام‌یک از مشکلات خواب به افزایش خطر سکته مغزی منجر می‌شود ممکن است امکان درمان‌های اولیه یا درمان‌های رفتاری را برای افرادی فراهم کند که مشکل خوابیدن دارند و احتمالا خطر سکته آن‌ها را در آینده کاهش بدهد.»

دانشمندان اطلاعات سلامت ۳۱ هزار و ۱۲۶ نفر با میانگین سنی ۶۱ سال را، که در آغاز این مطالعه سابقه سکته مغزی نداشتند، ارزیابی کردند.

از این شرکت‌کنندگان چهار سوال کردند: هر چند وقت با مشکل به خواب رفتن، بیدار شدن در طول شب، بیدار شدن زودتر از معمول، و ناتوانی در بازگشت به خواب مواجه شده‌اند، و اینکه هر چند وقت صبح‌ها حس می‌کنند خوب استراحت کرده‌اند.

گزینه‌های پاسخ آن‌ها «بیشتر اوقات»، «گاهی اوقات»، یا «به‌ندرت یا هرگز» و امتیاز این پاسخ‌ها از صفر تا هشت متغیر بود، به‌طوری که تعداد بالاتر به معنای وجود نشانه‌های شدیدتر بود.

سپس آن‌ها را به‌طور میانگین به مدت ۹ سال زیر نظر گرفتند که طی آن، ۲ هزار و ۱۰۱ مورد سکته مغزی گزارش شد.

با در نظر گرفتن عوامل دیگری که بر خطر سکته مغزی اثر می‌گذارد، از جمله مصرف الکل، دخانیات، و میزان فعالیت بدنی، این بررسی نشان داد افرادی که یک تا چهار علامت پیش‌گفته را داشتند در مقایسه با کسانی که هیچ علامتی نداشتند، ۱۶ درصد بیشتر در معرض سکته مغزی قرار داشتند.

دانشمندان دریافتند که از بین ۱۹ هزار و ۱۴۹ نفری که هر چهار علامت را داشتند، هزار و ۳۰۰ نفر سکته مغزی کردند.

بر اساس یافته‌های این مطالعه، از بین ۶ هزار و ۲۸۲ نفری که هیچ علامتی نداشتند، ۳۶۵ نفر دچار سکته مغزی شدند.

افرادی که پنج یا هشت علامت بی‌خوابی داشتند با بیش از ۵۰ درصد افزایش خطر مواجه بودند، در حالی که بین افراد دارای پنج تا هشت علامت (۵۶۹۵ نفر)، ۴۳۶ نفر دچار سکته مغزی شدند.

این ارتباط در شرکت‌کنندگان زیر ۵۰ سال قوی‌تر بود، به‌طوری که خطر در افراد دارای پنج تا هشت علامت تقریبا چهار برابر بیشتر از افراد بدون علامت بود.

دکتر ساوادوگو گفت: «با بالا رفتن سن افراد، فهرست عوامل خطر سکته مغزی مانند فشار خون بالا و دیابت بیشتر می‌شود و نشانه‌های بی‌خوابی را نیز به یکی از چند عامل احتمالی [این فهرست] تبدیل می‌کند.»

او گفت: «این تفاوت چشمگیر نشان می‌دهد که مدیریت نشانه‌های بی‌خوابی در سن پایین‌تر راهبردی موثر برای پیشگیری از سکته است.»

به گفته دانشمندان، این خطر برای افراد مبتلا به دیابت، فشار خون بالا، بیماری قلبی، و افسردگی بیشتر می‌شود.

دانشمندان با استناد به یکی از محدودیت‌های اصلی این مطالعه گفتند که شرکت‌کنندگان خودشان نشانه‌های بی‌خوابی خودشان را گزارش کرده‌اند، بنابراین این اطلاعات ممکن است دقیق نبوده باشد.

با این حال، گفتند که شواهد جدید برای انجام پژوهش‌های بیشتر درمورد بررسی کاهش خطر سکته مغزی از طریق مدیریت خواب کافی است.